Uitleg

Mensen en dieren kunnen diepte zien doordat wij ons beeld waarnemen met twee ogen.

Hoewel het verschil klein is, ziet elk oog een apart beeld. De twee verschillende beelden worden door onze hersenen samengevoegd en de verschillen in de beelden ervaren wij vervolgens als diepte.

Hoe groter het verschil van een voorwerp in de twee beelden, hoe dichter bij wij dit voorwerp ervaren.

Slechts één foto film heeft geen diepte. Elk oog ziet hetzelfde plaatje. Wel ervaren wij voorwerpen die groter zijn als dichterbij, maar wij zien het niet. Het is een 2-dimensionaal, plat beeld.

Een 3-dimensionale film of foto maken is op zich niet moeilijk. We moeten gewoon zorgen dat we twee opname's maken, voor elk oog één.Het afspelen of bekijken van een 3-dimensionale film of foto is echter lastiger. We moeten immers zorgen dat elk oog alleen de foto of film ziet van slechts één camera!

Door de jaren heen zijn er al heel wat methode's bedacht. Van het alom bekende viewmaster principe tot aan moderne paralax tv's, iets waar nog steeds hard aan gesleuteld wordt.

De meest bekende is toch wel de methode waarbij de kijker een brilletje op moet hebben om de twee beelden van elkaar te scheiden. Omdat er tot nog toe echter geen andere methodes zijn om drie dimensionale beelden te vertonen, zonder dat de kijker een brilletje op moet, zijn de 3- dimensionale vertoningen tot op heden beperkt gebleven tot experimenten en attracties bij evenementen en pretparken. Hierdoor zijn drie dimentionale vertoningen echter nog wel steeds exclusief gebleven en worden als bijzonder en spannend ervaren!